Η πρώτη ανάβαση μελών του ΕΟΣ Τρίπολης στον Όλυμπο για το 2025 ολοκληρώθηκε το Σάββατο 2 Αυγούστου. Ο καιρός θα ήταν δύσκολος, οπότε απαιτούνταν περισσότερος εξοπλισμός και προσεκτική μελέτη του καιρού για τα πιθανά παράθυρα ανάβασης.

Η αποστολή ξεκίνησε από Τρίπολη την Πέμπτη 31 Ιουλίου στις 6.00 το πρωί με στόχο να φτάσει στο Λιτόχωρο στις 12.00 για να προλάβει να ολοκληρώσει το πρώτο κομμάτι της ανάβασης μέχρι τις 17.00, αποφεύγοντας τα έντονα καιρικά φαινόμενα που προβλέπονταν για το απόγευμα. Η ανάβαση μέσα από το πανύψηλο δάσος με τις οξιές ήταν μαγική, με τα χαμηλά σύννεφα να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα κινηματογραφική, και τη βροχή να μη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα αφού όλοι ήταν εξοπλισμένοι με αδιάβροχα, δεύτερα παπούτσια κτλ, ενώ και το πυκνό δάσος παρείχε μια προστασία. Η πρόβλεψη για την ένταση των φαινομένων όμως είχε μεταφερθεί μία ώρα νωρίτερα και η ομάδα έπρεπε να επιταχύνει ώστε να προλάβει να φτάσει στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας αποφεύγοντας την πιθανή έκθεση σε κεραυνούς. Με την άφιξη στο καταφύγιο γύρω στις 16.30 είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες βροντές, ενώ και το δάσος είχε αραιώσει αρκετά. Το καταφύγιο εκτός από τους τρεις ανθρώπους που ζουν εκεί και το διαχειρίζονται, ήταν άδειο αφού κανείς άλλος δεν είχε ανέβει στο βουνό, ενώ δεν είχε τρεχούμενο νερό και ρεύμα λόγω βλάβης στη γεννήτρια. Παρ’ όλα αυτά όμως μια ξυλόσομπα ήταν έτοιμη για να στεγνώσουν τα ρούχα και να ζεσταθεί ο χώρος, για τον πρώτο ύπνο στο βουνό με τον ήχο της βροχής.

Τη δεύτερη ημέρα μετά από ένα σύντομο πρωινό και έναν ελληνικό καφέ με θέα όλη την πλάκα του Λιτοχώρου και τη θάλασσα από τα 1.940 μέτρα υψόμετρο (σχεδόν όσο είναι το υψόμετρο της Οστρακίνας, της υψηλότερης κορυφής του Μαινάλου), η ομάδα ξεκίνησε τη δεύτερη ανάβαση για το οροπέδιο των Μουσών. Στόχος ήταν η άφιξη στο καταφύγιο Αποστολίδη στα 2.697 μέτρα υψόμετρο μέχρι τις 12.00, ώστε να υπάρχει χρόνος ξεκούρασης για να εκμεταλλευτεί ένα πιθανό παράθυρο του καιρού από τη 13.00 μέχρι τις 16.00 για μια πιθανή ανάβαση στην κορυφή. Η διαδρομή ήταν μέσα από ένα δάσος σπάνιων ψυχρόβιων κωνοφόρων (ρόμπολα) που σιγά σιγά αραίωνε δίνοντας τη θέση του στο αλπικό τοπίο, το οποίο συνοδεύτηκε και με αντίστοιχο κρύο, λίγο πάνω από τους 5 °C. Η πυκνή ομίχλη όμως έκρυβε όλη τη θέα, ενώ χρειαζόταν μεγάλη προσοχή στον προσανατολισμό, αφού το βουνό είναι γεμάτο χαράδρες και εκτεθειμένα περάσματα. Μετά την κορυφή «Σκούρτα» στα 2.483 μέτρα εμφανίστηκε ο «Λαιμός», μία στενή διάσχιση με την ομίχλη να κρύβει τις χαράδρες αριστερά και δεξιά, οδηγώντας στο πέρασμα του Γιόσου, ενός μεγάλου βράχου στην είσοδο του οροπεδίου των Μουσών. Μία αναρρίχηση περίπου 7 - 8 μέτρων με τη χρήση συρματόσχοινου κρίθηκε ασφαλέστερη από ένα περιμετρικό μονοπάτι πλήρως εκτεθειμένο σε γκρεμό, και έτσι η ομάδα βρέθηκε στα αλπικά λιβάδια του οροπεδίου των Μουσών, ενώ στο βάθος εμφανίστηκε ανάμεσα σε πυκνά σύννεφα ο μεγάλος επιβλητικός βράχος, το Στεφάνι του Δία.

Στο καταφύγιο Αποστολίδη υπήρχε ζεστή σούπα και ύστερα από λίγη ξεκούραση, το προγραμματισμένο παράθυρο του καιρού για την ανάβαση στην κορυφή εμφανίστηκε, με τα φαινόμενα βροχής να μην υπάρχουν πλέον και τα σύννεφα να έχουν αραιώσει ελαφρά, κάτι που επιβεβαίωσε και ο οδηγός βουνού που διαχειρίζεται το καταφύγιο. Η ανάβαση ξεκίνησε γύρω στη 13.30, διασχίζοντας τα «Ζωνάρια», ένα εκτεθειμένο πέρασμα κάτω από το Στεφάνι του Δία, ενώ το τελικό κομμάτι της ανάβασης ήταν μια αναρρίχηση 2ου / 3ου βαθμού και μήκους περίπου 250 μέτρων διάρκειας 1 ώρας περίπου, γνωστής ως «Λούκι του Μύτικα». Οι πλάκες σε διάφορα σημεία του βράχου για ανθρώπους που έχουν σκοτωθεί σε εκείνο το σημείο δημιουργούσαν ένα ψυχολογικό βάρος, αλλά η ανάβαση έγινε αργά και μεθοδικά, επιλέγοντας προσεκτικά τα πιο ασφαλή περάσματα και δοκιμάζοντας κάθε πιάσιμο και κάθε πάτημα, πριν από κάθε μετατόπιση. Η άφιξη στην κορυφή συνοδεύτηκε από ένα ξαφνικό άνοιγμα του καιρού, όπου για 5 λεπτά υπήρχε λιακάδα - σαν ένα σημάδι των θεών - και έπειτα ξανάκλεισε για την επιστροφή. Η ομίχλη δεν ήταν πυκνή, παρ’ όλα αυτά σε συνδυασμό με την κόπωση, το πλάνο της επιστροφής αποφασίστηκε να αλλάξει και η κατάβαση αντί να γίνει από την άγνωστη διαδρομή της «Κακόσκαλας» όπως ήταν προγραμματισμένο, έγινε πάλι μέσα από το «Λούκι» το οποίο πλέον αποτελούσε γνωστή διαδρομή και έγινε εύκολα.

Την τρίτη ημέρα πολύ νωρίς το πρωί ήταν προγραμματισμένο άλλο ένα πιθανό παράθυρο καιρού για την ανάβαση στην κορυφή σε περίπτωση που δεν είχε γίνει εφικτή την προηγούμενη ημέρα, αλλά πλέον δε χρειαζόταν και η ομάδα ξεκίνησε για την επιστροφή. Το κύμα κακοκαιρίας είχε περάσει, η κατάβαση έγινε στο μεγαλύτερο μέρος της με λιακάδα και σε όλη τη διαδρομή εμφανίστηκε η περιμετρική θέα που κρυβόταν τις προηγούμενες ημέρες από την ομίχλη. Έμοιαζε πλέον ένα πολύ πιο «φιλόξενο» βουνό, με πολύ κόσμο να ανεβαίνει στο οροπέδιο. Η μόνη πρόκληση για την ομάδα ήταν η μονοκόμματη κατάβαση των δύο πρώτων ημερών με τα πολύ βαριά σακίδια με εξοπλισμό τριών ημερών για δύσκολο καιρό, και μετά από ένα σύντομο φαγητό στο Λιτόχωρο, η προσεκτική - λόγω συσσωρευμένης κούρασης - 6ωρη οδήγηση μέχρι την Τρίπολη.

Η ομάδα του ΕΟΣ Τρίπολης:

Γιώργος Παναγιωτόπουλος (αρχηγός αποστολής)

Αγγελική Κανελλοπούλου

Νίκος Γκορίτσας

Βίκυ Χασάπη

Γιάννης Κωνσταντινόπουλος

Θανάσης Καντζάβελος

Πάρης Μισέλ

Ελεάννα Μπότη

*Την Κυριακή 10/8 θα αναχωρήσει, με ευνοϊκές καιρικές συνθήκες, η δεύτερη προγραμματισμένη αποστολή του ΕΟΣ Τρίπολης για τον Όλυμπο για το 2025